vreemde zonder kus

vandaag gaf ik een vreemde een kus
omdat ik hem misschien kende, maar vergeten was.

mythe

de mythe van het vergeet-mij-nietje

In de Middeleeuwen waren eens een ridder en zijn geliefde langs een rivier aan het wandelen. Bij het plukken van een bosje bloemen viel hij door de zwaarte van zijn harnas in het water. Terwijl hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep "Vergeet mij niet".

ik moet je iets heel jammers vertellen

na jaren van 360 dagen waarin ik hoopte dat je terug kwam
na maanden met 5 weken waarin ik je miste
na weken met 8 dagen waarin ik aan je dacht
na dagen die 25 uur duurden zonder jou
na uren die 62 minuten door tikten
zei ik in het niets tegen jou, omdat je er niet was
'ik moet je iets heel jammers vertellen.
ik ben je vergeten'

vergeet je niet te dromen?

'vergeet je niet te dromen?' zei je
'ik kan niet dromen' antwoordde ik.
'ik ben mijn dromen vergeten'

wij zijn allemaal vergeet-mij-niet-jes

wij zijn allemaal vergeet-mij-niet-jes
allemaal kleine kwetsbare bloemen, in grote bosjes
en allemaal roepen we 'vergeet mij niet!'
en allemaal worden we vergeten.
vergeten opgebeld te worden of vergeten op te bellen,
vergeten dag te zeggen, vergeten goed te maken, vergeten ruzie te maken, vergeten brood te kopen, vergeten huissleutel mee te nemen, vergeten afscheid te nemen, vergeten de postzegel op de brief te plakken, vergeten te zeggen dat ik van je hou, vergeten te zeggen wat je eigenlijk zelf wil, vergeten te luisteren, vergeten te praten, vergeten te durven, vergeten te genieten, vergeten om je elke dag te vertellen hoe mooi en lief je bent, vergeten de melkpakken weg te gooien, vergeten de kraan dicht te doen toen je het bad liet vollopen, vergeten samen alles te delen, vergeten de hond uit te laten, vergeten geld te geven aan het goeie doel, vergeten om aan een goed doel te denken, vergeten om uit bed te komen, vergeten om aan je te denken, vergeten te leven

vergeten dat wij allemaal vergeet-mij-nou-alsjeblieft-niet-jes zijn.

toen mijn vingers vergaten hoe piano te spelen

samen speelden we piano
mijn tien vingers, de piano, en ik.
mijn ogen dicht, mijn vingers die een dans deden
op de zwart met witte toetsen.
tot op de dag dat mijn vingers stopten met spelen
midden in een lied, vergaten ze de volgende danspasjes
hoe vaak ik het ook probeerde,
met zijn tienen maakten ze een zooitje op het toetsenbord
struikelend, verkeerde noten rakend

'ik kan niet meer piano spelen'

lach voor mij

lach met mij, lach om mij, lach door mij, lach in mij
lach zonder mij, lach buiten mij,
lach alsjeblieft

ik lach voor jou
omdat jij het vergeten bent
tot jij het weer kan
lach ik voor jou

vergeten of vergeven

omdat ik het je niet kon vergeven zei ik
'ik vergeet het je'
je had het niet door.

ik ben vergeten hoe te dansen

en ik danste op je voeten
omdat ik niet dansen kon

met mij

'Met mij' zeg ik als ik de telefoon op neem.
voor hen die mijn naam vergeten waren.

ik vergeet je

ik wilde je helemaal niet vergeten
maar zonder reden vergat ik je.
zonder echte reden had het in mij besloten je te vergeten
zo vergeten, dat je ook geen herinnering meer was.
ik kon me niet meer herinneren wie je was, wat je deed
waar je van hield? waar je je mee bezig hield.
ik ben je herinnering vergeten
en daarna vergeten om me je te herinneren.

je stuurde me vergeet-mij-niet-jes

het was mijn verjaardag.
je kon er niet bij zijn. omdat je er niet was.
je stuurde me een kaartje
met zoveel tekst er op dat ik het niet kon lezen
bij je kaartje zat een bosje vergeet-mij-niet-jes
en die deden hun werk